میدان ورودی شهر رفسنجان

میدان ورودی شهر به عنوان اولین مکان قابل ادراک شهروندان و دیگر مخاطبان و مفصل ارتباطی درون و بیرون شهر، یکی از اجزای مهم شکل دهنده ی تصویر ذهنی و به تبع آن سیمای شهری است. این فضا که در گذشته دارای کارکردهای متنوعی چون نشانه و نماد، داد وستد، برقراری امنیت و نظارت، گذران اوقات فراغت، بدرقه و استقبال بود، با ورود اتومبیل در نظام ارتباطات درونشهری و برونشهری، به لحاظ ماهیت کالبدی و عملکردی دچار تغییرات اساسی شده و جای خود را به محوری تندرو و عرصه ی تردد وسایط نقلیه موتوری داده است.

ملاحظات طراحی

فرم

محدوده طراحی از فرم بیضوی میدان تبعیت میکند و با اختلاف کمی نسبت به مرکز قرار میگیرد. دو حلقه ی بیضوی دیگر نیز به منظور شکل گیری طرح المان در اطراف این فضای مرکزی قرار گرفته است. مساحت فضای مرکزی در این مرحله حدود 3800 مترمربع است.

اجزای طرح

جهت ایجاد حجم کلی، حدود 580 المان عمودی فلزی اطراف فضای میانی و در حد فاصل دو حلقه‌ی بیضوی و روی آن‌ها قرار دارند. به دلیل وجود فاصله بین این المان‌ها، در عین ایجاد یک حجم کلی در مرکز میدان، کریدورهای دید به اطراف و داخل میدان حفظ شده است. در نهایت، حجم ایجاد شده با تناسبات میدان نیز هماهنگی دارد.

پس از تعیین فرم و موقعیت فضای مرکزی و قرارگیری المان‌های عمودی، یک مسیر پیاده در قالب رمپ و با عرض حدود 2.5 متر حول فضای مرکزی و در بین این المان‌های فلزی شکل‌ می‌گیرد. این مسیر که تا حدود 15 متر نیز از سطح میدان بالاتر می‌رود، امکان بهره‌گیری از دید 360 درجه به محیط اطراف را برای افراد فراهم می‌کند. علاوه بر این با توجه به اقلیم گرم و خشک منطقه، به منظور ایجاد آسایش اقلیمی تعدادی سایه‌بان در میان المان‌های فلزی تعبیه شده است.

فضای مرکزی اختلاف ارتفاع پیدا کرده و نسبت به سطح میدان حدود 1.8 متر پایین است. دسترسی افراد به تراز پایین‌تر از طریق پله‌هایی عریض امکان پذیر می‌شود، که این پله‌ها خود عملکردی به مثابه یک فضای شهری دارند. در کنار فضای مرکزی، بخشی از فضای غرب میدان به کاربری‌ها اختصاص دارد. مجموع مساحت این بخش عملکردی حدود 500 متر مربع بوده که در آن فضاها به شکل منحنی شکل، حول مرکز المان شکل گرفته‌اند. ارتفاع کف تا سقف فضاهای عملکردی حدود 3.8 متر است، در نتیجه بخشی از فضا بالاتر از سطح زمین در میدان دیده می‌شود.

الگوی کفسازی و فضای سبز از فرم مرکزی پیروی می‌کند و دسترسی عابر پیاده را به قسمت‌های مختلف میدان امکان‌پذیر می‌سازد. بخشی از فضای مرکزی نیز به کاشت پوشش‌گیاهی و به ویژه درخت اختصاص دارد، که این خود یادآور شکل واحه در بیابان است.

در نهایت، مبلمان و هندریل‌ها آخرین اجزای طرح هستند که حضورپذیری و ایمنی افراد در محیط را بالا می‌برند.