طراحی معماری خوب-بخش چهارم
در این بخش با معماران مختلف مصاحبه هایی درباره تعریف آنها از یک طراحی معماری خوب انجام شده است. برخی از آنها آیتم وار چند ویژگی را ذکر می کنند، در حالی که برخی دیگر به توصیف چنین طراحی ای می پردازند. در ادامه بخش دوم مصاحبه با استفانوس پلیزوئیدز را با هم می خوانیم.
مصاحبه با استفانوس پلیزوئیدز(Stefanos Polyzoides)
من یک معمار جوان نیستم. در واقع من معماری در میانه حرفه خود هستم. براساس تجربه نیمه اول حرفه ای ام, دوست دارم بینش کسب کرده خود را به همکارانم که مشتاق پیوستن به این حرفه شریف و ضروری هستند، ارائه کنم.
برای شکستن این قالب فکری بدبینانه و چرخشی، بهتر است به رویکردی خوش بینانه و سازنده برای معماری رجوع کنیم. اول از همه، اثر شما تنها متعلق به شما نیست، بلکه بخشی از ساختار فرهنگ معماری و جهان وسیع سازه های انسان ساخت و طبیعی است. هر کدام از پروژههای شما توانایی این را دارد که یا متعهد به سکونتگاه انسانی باشد و یا به آن بی اعتنایی کند و آن را نادیده بگیرد. این بر عهده خود شماست که کدام یک را انتخاب می کنید.
انتخاب یک رویکرد متعهد در برابر یک رویکرد بدبینانه به معماری امری اخلاقی است. پاسخ به این انتخاب ساده مسئولیت مدنی شماست. این مساله هم حرفه شما و هم چشمانداز بلند مدت معماری در جامعه را تعریف خواهد کرد.
شرایط یک پرکتیس متعهد تقریبا ساده است، زیرا این شرایط بخشی از یک رویکرد بی زمان به حرفه معماری در سراسر دنیا هستند. منظورم این است که به عنوان یک اصل، رفتار حرفهای مسئولیتپذیر، اساساً به تازگی و تنها در زمان ما است که نقض شده است. این شرایط در ادامه می آید.
معماری پیوستگی
شما اولین و تنها معمار نیستید. معماری قبل از شما وجود داشته و بعد از شما نیز وجود خواهد داشت. به شکل های مختلف کار طراحی معماری کنید. معماری بدون مخاطب وجود ندارد. صدای شما زمانی مهم است و شنیده می شود که به صدای دیگران در قالب بیانی مداوم از فرمی که برای همه قابلفهم است، بپیوندد. توانایی خود را به شکلی افزایش دهید که حاصل فهمی چند وجهی از مطالعه زبانهای بومی, کلاسیک و مدرن در دسترس شما در سراسر دنیا باشد.
به درسهای تاریخ به عنوان یک دانشآموز و یک معمار حرفه ای مشتاق به گونه شناسی معماری، توجه کنید. این راهکار پلی است میان ساختمانهای منفرد و شهرسازی دهکدهها، روستاها، شهرک ها، شهرها و کلانشهرهای بزرگ . همچنین این روش مهمترین ابزار برای ریشه کردن فرد در گذشته و در عین حال حفظ خود بیانگری است.
معماری میراث شهری- به شهر تاریخی احترام بگذارید.
شهر بزرگتر، ماناتر و پیچیدهتر از آنی است که شما تصور می کنید. شهر سامانی است که بیش از ۵۰۰۰ سال رشد و تغییر کردهاست و تلاشهای شما برای تضعیف یا کاهش اهمیت آن در بخشها و مکانهای کوچک با شکست مواجه خواهد شد.
شهرسازی راجع به طراحی فضای خالی بین ساختمانها، منظر آن، و زیرساخت حمل و نقل و خدماتی است که تمام بخشهای شهر را به هم پیوند میدهد. همچنین در مورد تنظیم ساختار رشد ساختمانها به شکلی است که همه آنها را به فرمی قابلفهم تبدیل کند.
خط مشی شهر توسط طراحان مشخص نمیشود. بلکه توسط منافع مالی ای کنترل میشود که به دنبال تولید ارزش اقتصادی در هر فرصتی هستند. نقش معمار تولید چنین ارزشی از طریق پروژههای معماری و شهری است.
کلید تبدیل شدن به مشاور و طراح حرفهای قابل احترام و نه یک خادم وفادار به کارفرما، حصول اطمینان از این است که ارزش ایجاد شده از طریق کارتان، تنها به سود اسپانسر اولیه پروژه نباشد. در عوض، باید اطمینان حاصل کنید که به دلیل کیفیت و متفکرانه بودن طرح شهری و معماری ای که پیشنهاد کردهاید، ارزش ها در طول زمان ساخته شود و به دیگران اجازه دهد تا از طریق پروژه شما در آینده سود ببرند. افرادی که به عملکرد اجتماعی جامعه برای بقا وابسته هستند، نیز مشتریان شما و کاربران این پروژه ها هستند.
معماری ابزارهای مناسب
نسبت به مزایای استفاده از هر تکنولوژی ای، چه پیشرفته و چه ابتدایی شکاک باشید. ترویج و فروش مواد و تجهیزات آنها بیشتر بر پایه تجارت، بدون تدبیر اخلاقی است. با آگاهی از عملکرد تمام مواد ساختمانی که در طول ۵۰ سال گذشته در منطقه شما مورد استفاده قرار گرفتند آنها را انتخاب کنید. به سراغ مجلات نروید. عکاسی، مرگ معماری است.
عکاسی نمایی از معماری به عنوان یک تصویر منجمد در زمان، جدا افتاده از فرسایش فیزیکی دنیای طبیعی ارایه میدهد. از ساختمانها تا ۱۰ سال پس از تکمیل آنها عکس نگیرید. قبل از آن، عکس ها کمتر چیزی برای گفتن دارند.
مصالحی که به شکل مناسب به کار گرفته شده باشند، میتوانند در هر منطقه آب و هوایی ای به حس راحتی منجر شوند. چگونگی فرسایش پروژهها را در طول زمان بررسی کنید. سعی کنید ویژگیهای زیباییشناسی مصالح را با مفهوم دوام و طول عمر مصالح در نظر بگیرید. شما کشف خواهید کرد که استفاده مناسب از مواد و روشهای ساختوساز محلی در تولید ارزان، در مونتاژ و نگهداری آسان، و در استفاده مجدد ساده هستند. دانش ایجاد شده ناشی از تجربه میتواند چرخه ای متعادل از سنتی را ایجاد کند که از ابداعات فنی نیز بهره گرفته است. این استاندارد زیبایی مرتبط با پایداری و دوام، معیار واقعی مدرنیته است.
معماری باز زایش محیطی
مقایسه دیرباز معماری به عنوان یک فرآیند مکانیکی باید تغییرکند. این امر ما را دچار توهمات خطرناکی در مورد قدرت مطلق انسان و چشمانداز بقا بدون توجه دایم به کره زمین کرده است. در حالی که باید معماری را به عنوان یک فرآیند طبیعی تصور کرد. علاوه بر نقش پیچیده گذشته طراحی معماری در طبیعت, اکنون باید در طراحی معماری به عنوان بخشی از طبیعت مشارکت کرد.
معماری را به عنوان بخشی جداییناپذیر از معماری فضای سبز طراحی کنید. طراحی شهرهای کوچک و بزرگ به عنوان فرمی از شهر در مجاورت طبیعت، به عنوان عالیترین آرمان طراحی دوران ما قلمداد می شود. ۱۰ درصد اول ساخت و ساز تعیین میکند که آیا مکان مورد نظر شهر است یا روستا. این الگو برای بقای ما در طبیعت اساسی است، و پروژههای شما باید به اجرای آن کمک کنند. برای لذت و تامل باید به احیا هنر هزار ساله طراحی باغ توجه نمود. در روند توجه ویژه به طبیعت، کرامت و انسانیت ما نیز مورد توجه قرار خواهد گرفت.
رابطه بیولوژیکی ما با طبیعت باید ترمیم شود. پروژههای شما باید به طور کامل ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خود را با محیط اطرافشان تطبیق دهند. هر بخشی از پروژه خود را به عنوان عاملی در برابر مصرف بی فکرانه طبیعت طراحی کنید. در طراحی خود مواردی چون تولید انرژی، بازیافت آبهای سطحی و فاضلاب، تولید غذا، هوای پاک و بازیافت مصالح را در نظر داشته باشید. رویکرد به معماری به عنوان مصرف زودگذر تصاویر سطحی و منابع غیرقابل بازگشت باید متوقف شود. جستجو برای شکل دایمی و باززنده سازی محیطی ماموریت بعدی شماست.
معماری تعامل مدنی
بعد از ۵۰ سال جدایی میان معماران و سازندگان, باید مجدد به طراحی مسکن برای تمامی طبقات مردم توجه نمود. این نوع از مسکن به دلیل حجم عظیم آن و فرم انعطافناپذیر آن, به شکل بی رویه ای توسعه یافته است. این نوع معماری ای است که نیازمند تعامل با بازار و بنابراین باید منطبق بر سلیقه عمومی باشد. این مسکن سازی انبوه نیازمند اصلاح قوانین منطقهبندی و یک رویکرد صرفه جویانه برای استفاده از زمین در تمامی مناطق کشور است.
ساختمانهای عمومی که دائمی هستند و عمیقترین ارزشهای مدنی جامعه را مشخص میکنند را طراحی کنید. ساختمانهای تجاری که قابلتغییر و پاسخگو به نیازهای غیرقابلپیشبینی بازار هستند را طراحی کنید. تمام ساختمانها را در جهت تعریف قلمروی فضای عمومی به کار گیرید. فضای عمومی ای که تعامل آزاد وتصادفی افراد را ممکن میسازد. فضای عمومی نوعی از فضای خالی و ارزانی است که برای زندگی اجتماعی و مدنی ضروری است.
یک کنشگر معماری باشید. فرآیند سیاست محلی خود را با عنوان طراح تجربه گرا ترکیب کنید. به کمیتهها و کمیسیونها راه پیدا کنید. به دولت بپیوندید. شهروندان را با اهمیت طراحی فیزیکی برای ارتقا کیفیت زندگی خود آشنا کنید. این نوع جایگاه حرفهای را به عنوان یک امکان برای خود و دیگران درک کنید: ارائه گزینههای زندگی بهتر برای همه و همزمان ارتقا معماری به هنری که همگان بتوانند از عهده هزینه آن برآیند.
کشف کنید که مردم چه احساسی نسبت به رابطه شان با ساختمانها، شهر و طبیعت دارند. از پیش فرض بپرهیزید. کارفرمایان فرضی را برای پروژههای خاص تعمیم ندهید. ارزش های خود را نفروشید و خواستههای کارفرماها را به طور نامحدود در آینده پیشبینی نکنید. به آنها گوش دهید و آنها را آموزش دهید. فقط برای خودتان طراحی نکنید؛ برای بقیه ما هم طراحی کنید.
نتیجهگیری
آینده معماری تضمین شده نیست. هر نسل بشر باید آن را به شکل فرهنگ، جامعه و بازاری در حال تغییر و تکامل شکل دهد. پس از تقریباً ۸۰ سال تحت سلطه ایدئولوژی مدرنیسم، معماری از یک طیف فرهنگی به دیگری تغییر کردهاست.
ایدهآل اولیه جایگزینی یک زبان منسجم و منفرد برای کلاسیسیم، بی ارزش و بی ارزش تر شده است. مهم نیست که معماران چگونه چه خوب یا بد آن را به اجرا در آورده اند. این نسبیگرایی حرفهای وضعیت و کیفیت معماری در سراسر جهان را کاهش دادهاست. این روند، محیط طبیعی و شهری را به وضعیت توحش و بی قانونی بیسابقه ای تقلیل دادهاست.
اکنون زمان آن رسیده است که از لحاظ فردی، آکادمیک و به لحاظ حرفهای، معماری متفاوتی را آغاز کنیم: واضح در اولویت ها، فرم و مصالح مناسب برای ضروریات خاص مورد نظر، متمرکز به هدف بازسازی شهر و بازسازی طبیعت و به همان اندازه متعهد به پخش متوازن ثروت و عدالت اجتماعی.
این متن ترجمه ای است از بخش طراحی معماری خوب در کتاب Architectural Design Portable Handbook