نقش و اهداف شکل‌گیری پل های شهری
پل های شهری دارای عملکردهای مختلفی هستند، اما هدف اصلی آن‌ها ایجاد عرصه‌ای برای انتقال و جابجایی کالاها و خدمات است. پل‌ها اغلب به عنوان شاخص پیشرفت فنی و مهندسی و سمبل توان اقتصادی یک شهر، منطقه و یا یک کشور محسوب می‌شوند، که این امر دلیل اهمیت آن‌ها به عنوان مهمترین زیرساخت شهری در برخی نقاط است.
پل های شهری می‌توانند تأثیر مهمی روی ادراک شهر و تصویر ذهنی شهروندان داشته باشند، به مرور زمان یک پل می‌تواند به یک جاذبه توریستی و یکی از عناصر هویتی منظر شهری تبدیل شود، به طوری که یکی از مشخصه‌های اصلی شهر در ذهن شهروندان باشد. یک پل شهری در عین حال که بایستی در خدمت جریان حرکت پیاده باشد، لازم است محیطی امن و راحت را برای آنان فراهم کند.
پل های شهری دارای چهار عملکرد زیر هستند
اتصال جریان حرکت بین دو محدوده شهری منفصل
ایجاد یک فضای شهری جذاب بیرونی در شهر
نمایانگر ظرفیت‌های فنی و مدرن شهر
ایجاد یک ساختار دوستدار کاربر
علاوهبراین یک پل می‌تواند یک مفهوم استعاری داشته باشد. پل ساختاری است که دو گروه یا جامعه خاص را به یکدیگر مرتبط می‌کند. در نهایت می‌توان گفت که پل دارای عملکرد چندگانه است.
احداث پل بر محیط اطراف آن نیز تأثیرگذار است. برای مثال بر اثر احداث پل بروکلین-منهتن، قیمت املاک در اطراف محل پل در بخش بروکلین افزایش پیدا کرد
پل های شهری به عنوان عنصر سازنده‌ی تصویر ذهنی در شهر
در عصر حاضر شاخص‌های بصری و فرهنگی نقش مهمی در شکل‌گیری هویت شهری دارند، به طوری که یک عنصر شهری می‌تواند به نمادی برای شهر تبدیل شود که از نظر بصری و حتی معنایی نشان‌دهنده‌ی ارزش‌ها و تاریخ مکان است. این اجزای شهری می‌توانند به عنوان منبعی برای افزایش آگاهی افراد نسبت به شهر و دیدگاه‌ها نسبت به آن، و عاملی برای ارتباط بین شهروندان باشند. بدین ترتیب می‌توانند به عاملی برای شکل‌گیری هویت بصری و برندسازی شهری تبدیل شوند. پل Charles در شهر پراگ نمونه‌ای از چنین پلی است. این پل که یکی از شناخته‌شدن پل‌ها در جهان است، به یکی از نمادهای این شهر تبدیل شده. پل هاربر در شهر سیدنی، پل دو طبقه لوییس Luis I در شهر Porto و پل معلق Golden Gate در سن فرانسیسکو، نمونه‌های دیگری از این گونه پل‌ها هستند. اگرچه این پل‌ها در ظاهر، اندازه و قدمت متفاوت‌اند و ممکن است در گذشته یک نماد نبوده باشند، اما در نهایت بدون شک به نمادهای شناخته شده‌ای تبدیل شده‌اند.
بیشتر بخوانید: اصول طراحی ویلا و فضای داخلی آن – بخش 1
پل‌های بیانگر ظرفیت‌های فنی
بسیاری از پل‌های شهری در دوره‌ی خود رکوردی جدید در طول و تکنولوژی ساخت به شمار می‌رفتند. برای مثال پل بروکلین در سال 1883 رکورد طول پل‌های معلق را در سطح جهان شکست. پل گلدن گیت که مرکز شهر سن فرانسیسکو را به شبه جزیره Marin متصل می‌کند، به دلیل عمق آب خلیج، شدت بالای جریان آب، باد و زلزله، یکی از گران‌ترین پل‌ها در تاریخ است.
ایده‌ی ادغام ابعاد زیبایی‌شناسانه و مهندسی، به ویژه در پل‌های عابر شهری، به خوبی توسط معمار و سازنده اسپانیایی، Santiago Calatrava نمایش داده شد. پل Alamillo که یکی از مشهورترین کارهای اوست، در سال 1992، به طور ویژه برای نمایشگاه Seville ساخته شد. پل‌های شهری بسیاری وجود دارند که با مشخصات خاص خود به عنوان نمادی برای شهر و حتی اجتماع شهری در دوره‌های زمانی خاص به شمار می‌روند.
پل‌ها به عنوان ساختارهای دوستدار کاربر
به دلیل سرعت پایین حرکت مردم روی پل های شهری، آن‌ها مواجهه بیشتری با فضای پل دارند. عابرین می‌توانند پل را از نزدیک لمس کرده و تماشا کنند. به این دلیل است که طراحان بایستی به جزئیات دقت کنند و راه‌حل‌های زیبایی‌شناسانه جذابی داشته باشند. برخلاف پل‌های غیر شهری که در آن‌ها کوتاه‌ترین فاصله ارتباطی بین دو نقطه واجد اهمیت است، در پل‌های شهری جزئیات ساخت هم اهمیت بسیاری دارند. به عنوان مثال سطح پل می‌تواند از مصالح مختلفی ساخته شود، نه فقط آسفالت و بتن. حتی دست‌اندازها نیز می‌توانند شکل خاصی داشته باشند.
علاوه بر حرکت، فعالیت‌های انسانی دیگری نیز می‌تواند روی پل انجام شوند، بنابراین به مرور زمان نقش پل از فضای حرکتی صرف فاصله گرفته و به فضایی جذاب تبدیل شده است. انتهای قرن بیستم دوره‌ای بود که پل‌های عابر پیاده‌ی زیادی ساخته شدند. در این دوره تسهیلات جدیدی برای پیاده و دوچرخه در شهر ساخته شد. در این راستا پل‌های عابر پیاده نیز به عنوان یک فضای جذاب به بخشی از این شبکه مسیرهای پیاده و دوچرخه تبدیل شدند. این فضاها بیشتر در نزدیکی مراکز خرید و تسهیلات ورزشی ساخته شدند. در بسیاری از این‌ها انتخاب فرم، جزئیات و مصالح به گونه‌ای است که فضا مقیاس انسانی پیدا کند. از نمونه چنین پل‌هایی می‌توان پل Solferino در پاریس را نام برد.
پل های شهری به عنوان نمادی از اتصال و انفصال
پل های شهری در فرهنگ‌های بسیاری، سمبلی مهم به شمار می‌روند. سمبلی که همچون یک حوزه‌ی مرزی است و همزمان دارای یک هویت اتصال‌دهنده و منفصل‌کننده است. هنگامی که باز است، یک عنصر ارتباطی محسوب می‌شود و وقتی بسته است به نمادی از انفصال و محدود شدن تبدیل می‌شود. نمونه‌ای از پل به عنوان یک عنصر مرزی، پل Glienicke در دوره جنگ سرد بود که در واقع مرز بین برلین غربی و آلمان شرقی محسوب می‌شد. نمونه‌ای دیگر، پل No Return بین کره شمالی و جنوبی است.
در نهایت می‌توان گفت که نقش پل های شهری در فرهنگ برنامه‌ریزی شهری و معماری اساسا به عملکرد پل بستگی دارد. پل می‌تواند یک عنصر ارتباطی بین دو جامعه محلی مجزا باشد. علاوهبراین در ساخت آن می‌توان از آخرین تکنولوژی و مصالح روز استفاده کرد، به طوری که ساختار پل بیانگر ظرفیت‌های یک شهر یا یک منطقه باشد. پل می‌تواند یکی از عناصر شکل‌دهنده تصویر ذهنی از شهر و یا یک عنصر نمادین مشخص و شناخته‌شده برای آن باشد. بنابراین در طراحی پل بایستی موارد عنوان شده در نظر گرفته شود.
چرا کارند توسط متخصصان پیشنهاد شده است؟
گروه طراحی معماری کارند توسط علی شریعتی و زهرا سربندی تأسیس شده و اعضای آن دارای فوق‌لیسانس معماری از دانشکده معماری دانشگاه شهید بهشتی هستند. این گروه با تاریخچه‌ای باشکوه از سال ۱۳۸۳ به فعالیت پرداخته و در طی این دوره موفق به طراحی پروژه‌های معماری با کاربریهای متنوع در مقیاس‌های کوچک و بزرگ شده و جوایز متعددی را در داخل و خارج از کشور به دست آورده است.
یکی از تخصص‌های برجسته این گروه، طراحی ویلا می‌باشد. همچنین، این گروه با تأکید بر مطالعه و بررسی معماری گذشته ایران و اهمیت معماری زمین مدار و متناسب با مکان، در تلاش است تا طراحی‌های معماری معاصر و خود را با الهام از این مفاهیم به بهترین شکل ممکن ارائه دهد.
منبع
پروژه های گروه معماری کارند
